O recuncho de Carnicero

 Entrevista ao autor e fotografias da presentacion en Auria http://www.tempodelecerourense.com/novas/consultar/702 http://www.facebook.com/joseluisfernandezcarnicero Prensa do dia despois http://galicia24horas.es/2012/12/a-noite-branca-novela-sobre-la-participacion-gallega-en-la-division-azul/ http://www.lavozdegalicia.es/noticia/ocioycultura/2012/12/14/non-hai-perseguir-historias-a-nosa-beira/0003_201212G14P40991.htm http://www.fundacionvicenterisco.com/Blog/contenido/837/21_DE_DECEMBRO_AS_2000_PRESENTACION_DE_A_NOITE_BRANCA_   Un día inolvidabel para Chisco o mellor escritor de lingua galega da actualidade. http://www.fundacionvicenterisco.com/Blog/contenido/837/21_DE_DECEMBRO_AS_2000_PRESENTACION_DE_A_NOITE_BRANCA_

http://www.aelg.org/resources/centrodoc/members/paratexts/pdfs/autor97/PT_paratext2789.pdf DISFRUTÁDEO

Despois de ler o anteproxecto da nova lei orgánica de educación que pronto vai ver a luz, hai varias cousas que chaman a atención a calquera que pertenza ao mundo do ensino. Pero este suposto de convivir coa docencia é bastante amplio dado que a presenza dos consellos escolares implica a participación de nais, pais, mestres, alumnos e persoal laboral entre outros, no marco da comunidade educativa, e polo de agora aínda temos fillos e fillas que nos impliquen neste asunto. Neste contexto a nova lei orgánica fala nos seus apartados 6.2 e 6.3 das propostas e medidas a aplicar cara ter un obxectivo ben definido: incrementar a autonomía nos centros docentes para obter resultados mellores. Até aquí todos dacordo salvo que piden un liderazgo directivo, ou sexa unipersoal, e deixa aos consellos 'en bolas', é dicer, despidos de toda responsabilidade de decisión xusto ao revés ao momento actual, no que siguen a ser o máximo órgano de governo dos centros educativos. Volvemos á esquizofre

Con motivo de la exposición de sellos en OURENSE escribo esta reseña en el periódico local de la ciudad. Ya es un clásico en la ciudad de As Burgas, y no es de extrañar. Me explico desde el titular e intentaré relatarlo buceando en el interior de la Sociedad Miño, promotora y motor de iniciativas que nos acercan a la reflexión y análisis de infinidad de temas que nos circundan, siempre al abrigo y bajo la sombrilla del sello postal, carta circulada u hoja-bloc que les acompaña sin ninguna excusa posible. Y como no podía ser de otro modo, esta sociedad está bien dirigida y orientada a integrar personas que sienten curiosidad y deseos de invertir su tiempo libre, en compartir y gozar de la historia de los pueblos, naciones y lenguas de todo el mundo, en un viaje sin término definido y hacia una inmensidad cultural de idiosincrasias tan desconocidas como apasionantes. De este modo, es comprensible que autoridades educativas, eclesiásticas y civiles, además del público en general, se ll

Pechamos os ollos Na costa da morte Na nobre Malpica,  A carón do mar Co día de chuva Ese intre escampou Para que todos os amigos  Pudieran escoitar  O son da gaita Que quixo cantar O himno Antergo  da Galiza nai. Adeus compañeiro do corazón do sindicato de todos nós

Hai xustamente un ano estaba no Centro Cultural da Deputación de Ourense montando a miña primeira exposición. Espero facer máis. Esta vez tratei o tema dos COLPORTORES.  Hoxe no aniversario colgueino de You Tube. Disfrutádeo. http://youtu.be/ZY2Z4q9ES54  

Este ano temos a oportunidade de ver unha exposición de filatelia, numismática e vitolfilia en Ourense. Nos días 9 ao 15 de novembro no Liceo, haberá moitos temas nos que a filatelia ten moito que dicer.    A Sociedade Miño é quen nos convoca a todos os socios a participar, e o debate está servido: a miña colección de 16 páxinas trata sobre DICTADORES. Admito suxerencias. Ah! A entrada é libre e gratuita. BENVIDOS A TODOS

O mestre de Trives nace no penúltimo ano do século XIX, un día 3 de outubro. Hai aproximadamente 113 anos. Fillo e neto de mestres, quixo seguir o camiño dos seus e estuda Maxisterio por libre en 1920, vivindo xa daquela nas terras de Allariz, onde o seu pai Hemenegildo fora trasladado de escola. Despois de moitas colaboracións en xornais e revistas por todo Galiza, en 1928 gaña a oposición de mestre. Todo segue o seu curso vital e afiánzase na súa ideoloxía no Partido Galeguista. Este feito traeríalle consecuencias tremendas e sería separado do magisterio o 25 de marzo de 1941. Por fortuna non foi paseado como tantos outros, pero sí inxustamente esquecido por moito tempo. Con todo moitos pasaron pola famosa Academia Boveda e até os fillos dos que o represaliaron recibiron o mellor dos magisterios da súa man. El era o director. Era de xustiza que a súa terra tomara boa nota do seu labor e grazas a un MRP 'Nova Escola Galega', no ano 2008 comezou un congreso que

Hoxe podo comunicarvos a todos con "orgullo sano" que os meus alumnos crearon o seu primeiro espazo web. Unha chea de ilusións que fan "que non calen...", pero que está certamente xustificado pola novedade de traballar coas TICs no aula. Envíovos o enderezo: www.rebelola2012.blogspot.com.es

Este vai un chisco cabreado....

No tenía en mente hacer mención alguna, al menos en algún tiempo, al panorama político con el que nos toca convivir, si embargo, y sin que sirva de precedente de otros artículos posteriores (en los que practicaré sana profilaxis), me veo en la obligación de atender a la 'sorpresa esperada' del anuncio de la convocatoria electoral en nuestra comunidad gallega. Dentro del proceso democrático siempre surgen diferentes variables en las que los diferentes partidos tratan de sacar un valioso puñado de votos, que en muchos casos son claramente definitivos a la hora del temido escrutinio final. Las campañas electorales se nutren de un sinfín de mítines en los que los candidatos se ven arropados por sus líderes más representativos en cada caso. Con todo, estos comicios son claramente diferentes, según mi modesta opinión. Durante los meses en los que los unos y otros han gobernado, los ciudadanos han dado más tumbos que nunca, a la espera de que llegase la mano salvadora que atendi

Artigos de PROTESTANTE DIGITAL desde que comecei a escreber. Fecede clic AQUÍ

Despois de ver o resultado axustado polo que Pachi Vázquez chega á secretaria xeral do PSOE en Galiza, solo fica esperar sentado para ver como chega o partido á convocatoria electoral do próximo ano. Despois de todas as promesas copiadas de moitos foros de debate e mesmo dos comentarios do Facebook, o discurso do Pachi xa é unha reminiscencia dun pasado que lle pon as pilas ao PP, dándolle o pulo que precisa. Aínda de o PP perda a maioría absoluta, o Psoe non está en disposición de governar. Pero así están as cousas e como dí un amigo meu, seguimos sen a liberdade que precisamos para seguir adiante. Xa o dixo desde o comezo. "sen tutelas", agora a aturalo ou roelo. Non queda outra.

                                                                                 Sigo esperando coa calma, e xa teño perdida a esperanza de enteirarme ben e antes de tempo, de cales son as bases fundamentais polas que apostará Elena Espinosa no Congreso deste fin de semana. Por unha parte, non lles vou negar a vostedes de que a curiosidade me ten un pouco preso, pero por outra síntome orgulloso dunha candidata que todavía cre nas liberdades individuais para elexir, sen presións, á nova peza fundamental da oposición no panorama político galego. Sería bastante sinxelo desmarcarse da tendencia e deriva do pasado de Pachi, sen entrar en detalles turbios innecesarios que contaminan e non deixan ver ben a luz. Sería tan sinxelo como facer públicas as políticas de progreso que non soubo levar adiante nestes últimos anos, ou plantexar outras que sorprenderán aos congresistas do PSOE galego nestes días. Pero desde a posición e visión privilexiada que otorga o desenvolver e ocupar un Mi

Hoxe fun ver a exposición que tan xenerosamente nos ofrece o Concello de Ourense a través do Arquivo Visual Ourensán. Busquei e busquei e so atopei unha fotografía de finais do século XIX, en concreto de 1886. Non pensei que o arquivo da familia fose aportar moito máis, pero Mazaira e Rafael pídenme que sexa tamén xeneroso con todos, e ahí vai unha das xoias que están na casa.    Trátase dunha foto dunha clase na que está o meu bisavo Julio. A data que consta na proia fotografía é do curso 1888-1889 no Instituto de 2ª ensinanza de Ourense.  Posteriormente  o avó Julio emigra a Cuba e en 1898 retorna con diñeiro. Pero esa será outra historia. 

http://www.laregion.es/opinion/13206/

Temos a oportunidade de cantar na escola, no terceiro ciclo a cantiga Ourense no solpor de Manuel de Dios. Como hai notas que son moi altas, neses compases escoitamos a melodía do teclado, e logo seguimos cantando. Aquí temos unha noticia sobre o pasamento de Manuel de Dios,  http://www.laregion.es/noticia/108994/ourense/manuel/dios/musicologo/director/coral/ruada