A aposta de Elena Espinosa
Sigo esperando coa calma, e xa teño perdida a esperanza de enteirarme
ben e antes de tempo, de cales son as bases fundamentais polas que apostará
Elena Espinosa no Congreso deste fin de semana. Por unha parte, non lles vou
negar a vostedes de que a curiosidade me ten un pouco preso, pero por outra
síntome orgulloso dunha candidata que todavía cre nas liberdades individuais
para elexir, sen presións, á nova peza fundamental da oposición no panorama
político galego. Sería bastante sinxelo desmarcarse da tendencia e deriva do
pasado de Pachi, sen entrar en detalles turbios innecesarios que contaminan e
non deixan ver ben a luz. Sería tan sinxelo como facer públicas as políticas de
progreso que non soubo levar adiante nestes últimos anos, ou plantexar outras
que sorprenderán aos congresistas do PSOE galego nestes días. Pero desde a
posición e visión privilexiada que otorga o desenvolver e ocupar un Ministerio
moi complexo no conxunto do Estado, está a humildade de someterse á vontade dos
militantes que participarán no Congreso.
Moitos anos teñen pasado desde que o cambio na Secretaría Xeral do PSOE
galego era necesario. A entrada do actual secretario xeral foi semellante a
alguén que de boa fe quere arrumar un galiñeiro e córtalle a cabeza ás pitas.
Poren, o partido popular estaba tan agonizante que a cegada do PSOE ao poder de
mau do BNG, eclipsou esa renovación interna vital. Por facer un pouco de
historia recente, a falta de defensa pola xestión do bipartito, fixo que se
voltase á oposición que o PSOE ven coñece na Galiza desde hai moitos anos, e
desde a secretaría xeral non houbo máis que lamentos e máis lamentos, en vez de
contar coa xente que estaba desexando traballar para reforzar un partido
histórico que trouxo a maioría dos avances sociais a este Estado complexo e
plural.
Comentarios