O recuncho de Carnicero

La pasada semana hablé de los maestros de la Asociación de Trabajadores de la Enseñanza de Orense (A.T.E.O.), y pudimos observar algunos de los principios que seguían aquellos maestros dedicados en cuerpo y alma a los niños. También conté algo de la publicación que tenían y sobre ella, hoy, quiero abundar un poco. Escuela de trabajo era una revista pedagógica, mensual, que pertenecía a la ATEO. Su consejo de redacción estaba dirigido por Baltasar Vázquez y su secretario era Abel Carbajales. Entre los colaboradores había personas de ideas progresistas: D. Manuel Sueiro, ideólogos de la propia asociación: D. Antonio Fernández Carnicero y Luis Soto Fernández. Personas vinculadas al gobierno de la II República: D. Marcelino Domingo y D. Rodolfo Llopis y el Director de la Escuela Laica neutral: D. Hipólito Sinforiano Luengo, sita en la antigua calle Reina Victoria. La publicación de la ATEO estaba dirigida a todos aquellos que querían que la enseñanza saliese del oscuro tunel en el que se e

Falabamos a semana pasada, nestas páginas de opiniom de ”La Región”, de idiosincrasia e decepciom, e ainda que o presente artigo nom pretende ser uma segunda parte, tenho que identificalo dalguma maneira coa ideia que manifestaba o martes pasado, no que expresaba o duro que nos resulta aos galegos, apoiar-nos uns a outros na nossa terra. Hoje falaremos da envexa, característica propia da especie humana, e segundo Unamuno, moi extendida entre os espanhois. A definiciom dada pola RAE, nom satisface moito ao afirmar que a envexa é: “Emulación, deseo de algo que no se posee”. Buscando en Wikipedia topámo-nos com que envexa é uma emociom experimentada polo que se interesa em algo que pertence a outra pessoa, e iso é moito melhor para seguir adiante. Os especialistas afirmam que a envexa sempre vem tapada por aqueles que a practicam com regularidade, e algumas das razóns, podem ser compartidas sem ter que esforzar-nos com razoamentos e circumloquios inútiles. Para a pessoa que tem envexa dos

Dentro da diversidade cultural e intelectual está o conjunto de pessoas que vivem en lugares outos e que nom som capaces de comtemplar a posibilidade de mirar de cando en vez a faciana dos demáis para compartir e aprender algo deles. Neste apartado estam algúns especialistas que trantam temas de vital importancia para todos e que nom chegam aos cidadáns debido á complejidade da terminología empregada ou distancia que imponhem eles mesmos sem máis razóns de peso. Entre eses temas fundamentais está o da higiene mental. Éste é um valor do que poucas pessoas falam e mesmo a procura da informaciom é difícil e está reservada a uns poucos. Tam só está comezando a introducir-se, sem abundar no contido como faremos hoje, em algúns libros de valores para a convivencia, e o que sorprende moito é que nom se estableza como um valor prioritario dada a importancia que supom ter uma mente sana. Uma boa forma de comezar é dicer o que nom é a higiene mental: · Alcanzar os propósitos que tes programados

Lee mis artículos en PROTESTANTE DIGITAL. http://www.protestantedigital.com/new/nowMasSobreEsteAutor.php?aut=66&sec=0 Da tu opinión con respeto y libertad.

En estos tiempos en que los modelos de educación se hallan en entredicho, me he atrevido a sobrevolar sobre fabulosa documentación relativa a los maestros de la A.T.E.O. en Ourense, y en concreto, en sus 22 revistas editadas entre 1932 y 1933. Mucho se ha hablado de las preocupaciones metodológicas y de cómo se debe enseñar. En la revista Escuela del Trabajo, de la ATEO, se animaba a que los docentes que realizaran ensayos con nuevos métodos, publicaran sus resultados y conclusiones en la revista antes citada, con la finalidad de difundir trabajos enfocados a la renovación, en consonancia con las Pedagogías del momento. Estamos en 1932, y ya desde el 16 de mayo de 1931, los obreros de la enseñanza, comienzan a asociarse, creando una agrupación la cual va estar ubicada en la Casa del Pueblo, en Ourense. El Magisterio, en general, miraba con desconfianza y desagrado al grupo de camaradas, unidos bajo ideas de progreso y cualquier acto de liberación del Magisterio. Consideraban los de

Um LP clásico de Supertramp amosa uma situaciom moi semelhante á que estamos vivindo. Ainda que pareza increibel, moitos dos que seguimos os grupos de rock de calidade, pensamos de inmediato neste título, no que se amosa a un individuo tomando o sol, despreocupado pola poluciom de fábricas e máis fábricas ás súas costas. Este símil reflicte moi bem os acontecementos de hoxe. Por uma parte o Partido Popular loitando numa crise polo poder sem precedentes, por outra o petróleo polas nubes abrasando a economía das pequenas empresas e finalmente as hipotecas medrando e medrando até a ruína das familias. Porem, esto é o que todo o mundo pode ver, comentar e opinar. Poucas veces facemos um alto para mirar ao nosso arredor. Poucas veces meditamos, falo por mim, em que leis como a da dependencia, som fundamentais para os que estam a sufrir moi perto de nós. O que acontece é que nom vemos esa necesidade, porque nom nos toca, nom vai com nós. Da mesma forma fai o home de Supertramp, é melhor mira

Con frecuencia escuchamos la facilidad que tienen algunos para hacer la pelota a los demás y curiosamente, también podemos identificar a aquellos que les encanta estar rodeados de pelotas que les dicen a todo que sí. ¡Vamos! que todo se trata de un, quid pro quo que dirían los latinos, que roza los límites de la moralidad en algunos casos, al estar unos y otros al servicio de lo que haga falta, para que la cadena de favores no se rompa, o la oportunidad de alcanzar poder por parte de los más mediocres, no se malogre. En ese juego no entramos todos, por fortuna, pero es constatable que antes o después, a todos nos llega la oferta. Con Dios pasa tres cuartos de lo mismo. Hay mucho pelota de Dios, y lo digo desde el más profundo respeto a alguien en quien creo como Salvador personal. La gente emplea esta frase sin pensar, pero es muy cierta. No en el sentido de magnificar la cantidad de personas que se dedican a adular a los demás, sino en el sentido literal de la frase. Cuando todo march

A revalorización dos valores Nota: Neste artigo empregouse a norma oficial do galego Con frecuencia escoitamos que os valores que esta sociedade ten estanse perdendo día a día, ou que simplemente carece deles pero en poucas ocasións apórtanse datos concretos en relación a que valores estamos a falar. Cando unha sociedade está dirixida por uns responsábeis que apoian a liberdade de pensamento, sen ligazóns sectarias algúns sectores sociais fan un pendón das inxustizas e un facho dos desacertos do presente, contraposto co estado bucólico do pasado. Nada máis lonxe da realidade. A sociedade está formada por individuos e moitas veces se estamos en contra, estaremos enfrontándonos a nós mesmos. No ámbito educativo, cada vez é máis complicado dar aulas!, pero detrás de cada alumno/a que non ten un bo comportamento, hai, nun alto tanto por cento, unha traxedia persoal, familiar e social. A falla de comunicación entre docentes e alumnos, entre pais e fillos, entre algunhas Administracións e os

Artigos de prensa: O Israel oculto Alá polo ano 1220 A C o rei de Egipto, Merneptah, erguía uma columna na que punha: “Israel está asolado: non fica del semente”. Catro séculos despois o rei de Moab afirmaba: “Israel pereceu de todo e para sempre”. ¿Cal é a razon de querer aniquilar a Israel desde a antigüidade?. Alí onde están os xudeos hai prosperidade económica e desde 1948 voltaron a ser uma nación con terra. Levaban dispersos desde o ano 70 (se exceptuamos a resistencia de Masada até o ano 73) ano en que Tito, un 26 de setembro tomou a cidade de Jerusalem, non deixando nela pedra sobre pedra, como Jesús profetizaba 37 anos antes, chorando sobre a cidade, segundo os Evanxelhos. Pero ainda deste xeito, mantiveron os seus costumes, a súa lingua e mesmo a súa identidade como pobo. Non existe outro pobo que habendo desaparecido como nación, como Ente político,durante tantos séculos, voltase a ser reconhecido como tal. Na segunda guerra mundial quixeron aniquilalos como pobo xudeo, pero

Artigos de prensa:As competencias básicas no ensino JOSÉ LUIS FERNÁNDEZ DÍAZ (*) Cando alguén ten a responsabilidade de dedicarse ao Ensino tópase con algumas cuestions de profundo calado, formuladas polos alumnos, e que non tenhen respostas triviais, como por exemplo: “ ¿Qué dianhos nos importa quen foi Carlos V ou Felipe IV se eu vou ser contable na empresa do meu pai?, ou ¿para que tenho que estudar o que é o feudalismo se xa sei que vou trabalhar na construcción?. Francamente nun mundo onde o motor é o dinheiro e onde se valora máis a quen máis ten non resulta doado encauzar uma resposta que satisfaga aos mozos e mozas que están nun ensino obrigatorio, con olhos para ver o que acontece e que non tenhen nen un cabelo de parvos. Contan que antes da LOGSE a resposta dalgún docente era “ tí estás aquí porque queres…” pero agora esa premisa é anacrónica. Conscientes diso, os diferentes governos da Comunidade Europea formulan un novo conceito que en pouco tempo será moi común entre profe

Estes som os artigos publicados no jornal "LA REGION" de Ourense Convivencia e educación Neste recuncho da Hispania todo chega con retraso, eso sí o bo e o malo. Cando no resto das Comunidades Autónomas estaban preocupadas pola convivencia dentro das aulas, fundamentalmente na secundaria obligatoria, nós ainda non percibíamos o problema con tanta urxencia como para cubrirnos de cinza e rachar as vestiduras. Cando a emigración era uma realidade numerosa no conxunto do Estado, aos nosos gobernantes galegos causábalhes hilaridade, e mesmo lhes parecía pintoresco, ver a persoas de cor paseando polas rúas ou mulheres co “chador” na súa testa. Actualmente, e grazas ao governo que agora temos na Xunta, o conceito de modernización non fica en fazer corredoiras, beneficiar aos que máis tenhen e despreocuparse polo futuro inmediato para aforrar. É posibel que tardemos moito en esquecer ao Vicepresidente enmendándolhe de cando en vez a plana ao Presidente Touriño, poren fagamos un esfor